- ความลับ และความหลัง -

ณ ห้องโถง Biblioplex แห่งมหาวิทยาลัย Strixhaven ที่ๆ เป็นศูนย์รวมทุกๆ แหล่งความรู้ทางเวทย์มนต์ที่สะสมมาหลายชั่วอายุนานนับล้านๆ ปี

เสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นหินของโถงอันกว้างใหญ่แห่งนี้

ศาสตราจารย์ Onyx กำลังเดินเพื่อตรวจตราความเรียบร้อยภายในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ก่อนที่การเรียนการสอนจะเริ่มต้นขึ้น... และมันก็หวนให้เธอนึกถึงคืนวันเก่าๆ

วันที่เธอยังเป็นเด็กหญิง... ชื่อ Liliana Vess

เธอเคยผ่านการศึกษาจากที่ Strixhaven ในวัยเยาว์ แม้ว่ามันจะเต็มไปด้วยความทรงจำที่จบลงด้วยความวุ่นวายเสมอๆ ก็ตาม

กลิ่นของหนังสือเก่าและกลิ่นหมึกอบอวลอยู่ในอากาศ ก่อนที่ภาพความทรงจำในอดีตที่อยู่ในห้วงความคิดของเธอจะถูกขัดจังหวะด้วยเสียงแปลกๆ

เธอเดินตามหาต้นทางของเสียงนั้น มันอาจจะเป็นแค่เสียงของหนังสือเวทย์มนต์ที่มักจะมีชีวิตด้วยตัวมันเอง

 

ศาสตราจารย์ Onyx หรือ Liliana Vess

 

เธอเดินไปทางชั้นหนังสือต้นเสียง ก่อนที่ศาสตราจารย์ Onyx จะพบกับสาเหตุที่แท้จริง... ร่างในผ้าคลุมร่างหนึ่งกำลังเอื้อมมือไปหยิบหนังสือบนชั้น เพื่อโกยมันลงมารวมกับกองหนังสือที่ปลายเท้าของเขา

 

“เธอกำลังทำอะไร นี่ยังไม่ถึงเวลาที่นักศึกษาจ-” ศาสตราจารย์ Onyx ยังพูดไม่ทันจบประโยค ร่างนั้นก็หันมาโจมตีเธอทันที

 

เวทย์มนต์ที่ซัดออกมาโดนแขนของ Onyx โดยที่เธอไม่ทันระวัง

แต่เวทย์นั้น มันก็เป็นเพียงเวทย์มนต์ระดับมือสมัครเล่นเท่านั้น เพียงแค่เวทย์ปัดเป่าง่ายๆ ที่เธอใช้ เวทย์โจมตีนั้นก็คลายผลทันที

 

“เธอคงไม่ได้เข้ามาเรียนภาคฤดูร้อนสินะ” ศาสตราจารย์ Onyx ตอบกลับ พร้อมเตรียมพร้อมเวทย์มนต์ของเธอ มันทำให้แขนของเธอเปล่งแสงสีม่วงออกมา

 

แม้ว่าเธอจะพูดไปเช่นนั้น แต่สิ่งที่ทำให้เธอรบกวนความคิดของเธอ ไม่ใช่ความก้าวร้าวของเขา... แต่เป็นเวทย์มนต์ที่ร่างในผ้าคลุมนั้นใช้

มันเป็นเวทย์มนต์แห่งความตาย... เวทย์มนต์ที่ไม่มีสาขาใดๆ ในมหาวิทยาลัย Strixhaven แห่งนี้ได้เคยสั่งสอนนักเรียนรุ่นใดๆ มาก่อน

และร่างใต้ผ้าคลุมนั้น ยังได้ปรากฏใบหน้าที่สวมหน้ากากเหล็กที่มีลักษณะเรียบเนียน เหลือเพียงแค่ช่องมองด้วยดวงตาเท่านั้น

สำหรับ Onyx แล้ว... นี่คือสิ่งที่ตำนานแห่ง Strixhaven ได้เคยกล่าวถึงมาเรื่อยๆ

พวก Oriq พวกนักเวทย์นอกรีต ที่ใฝ่หาพลัง และอำนาจมืดโดยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม

 

“ฉันรู้ว่าแกคืออะไร” ศาสตราจารย์ Onyx กล่าว

“งั้นแกก็คงรู้ ว่าเวลาของแกใกล้จะหมดลงแล้ว” ร่างนั้นตอบกลับ และเตรียมพร้อมจะโจมตีครั้งต่อไป

“ศาสตราจารย์ Onyx?” เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลังของศาสตราจารย์ Onyx เธอหันหลังไปพร้อมกับตั้งท่าเตรียมโจมตี

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” ต้นเสียงนั้นก็คือคณบดี Shaile Talonrook แห่งวิทยาเขต Silverquil

 

Shaile, Dean of Radiance
 

Liliana หันหลังกลับไปหาผู้บุกรุกในผ้าคลุม ก็พบว่าร่างนั้นได้หายไปแล้ว... ทิ้งไว้เพียงกองหนังสือ และคัมภีร์ที่อยู่บนพื้นเท่านั้น

 

Liliana คลายพลังของเธอลง ก่อนที่จะหันไปพูดแก้เก้อกับคณบดี Shaile “ฉันว่า... ฉันเห็นอะไรบางอย่างหลังชั้นหนังสือน่ะ”

เหตุผลของ Liliana ไม่ได้ทำให้คณะบดีเข้าใจมันมากนัก แต่เธอก็ปล่อยประเด็นนี้ไป ก่อนที่จะพาศาสตราจารย์ Onyx กลับเข้าเรื่อง “คณบดี Nassari อยากจะพบท่านน่ะค่ะ... เธออยากจะคุยเรื่องขอยืดเวลาการเรียนการสอนที่หอคอยนักเวทย์ (Mage Tower)”

ศาสตราจารย์ Onyx ลูบแขนข้างที่โดนโจมตีพร้อมๆ กับความกังวลที่กลับมา “แต่ฉันว่า เรากำลังมีเรื่องอื่นที่น่าเป็นห่วงกว่าระยะเวลาการเรียนการสอนนะ”

“นั่นก็จริงแหละค่ะ-” คณบดี Shaile ยังคงพูดอะไรต่อไป แต่ด้วยความกังวล ทำให้ศาสตราจารย์ Onyx เธอไม่สามารถจับใจความอะไรไปมากกว่านั้นอีกแล้ว

 

- การเดินทางจากลานประลอง -

ณ Kylem ดาวแห่งการประลองยุทธ

ที่ห้องพักของนักประลอง Will Kenrith นั่งอยู่บนเตียงของเขา สายตาจดจ้องไปที่กองหนังสือตรงหน้าของเขา... กับความคิดที่ตีกันวุ่นวายในหัวไปหมด

“เรา จะ เอา หนังสือ เล่มไหน ไปด้วย ดี ?”

 

เขายังคงครุ่นคิดพลางเอามือสางผมสีบลอนด์ทองของเขา

สายตาของเขาหลุดโฟกัสจากกองหนังสือตรงหน้าไปที่โต๊ะของเขา มันมีกระดาษสีทองที่มีรูปร่างเหมือนนกฮูก... ก่อนที่เขาจะส่ายหัวในความไม่พร้อมจะจากลานประลองแห่งนี้ไป

ฉับพลันประตูห้องของเขาจะถูกเปิดอย่างรุนแรงจนมันกระแทกเข้ากับผนังห้อง

 

“นี่นายยังไม่พร้อมอีกเรอะ!?” สาวผมบลอนด์ทองแบบเดียวกับเขา เธอมีส่วนสูงพอๆ กัน และใบหน้าที่คล้ายคลึงกับ Will เป็นอย่างมาก...

 

เธอคือ Rowan Kenrith น้องสาวฝาแผดของ Will นั่นเอง

 

“เอ่อ... ขอเวลาอีกซักเดี๋ยวสิ” Will ตอบ... และความคิดในหัวของเขาก็กลับไปเลือกหนังสือที่เขาจะนำติดตัวไปอีกครั้ง...

- ใช่แล้ว มันคงต้องเป็นหนังสือเล่มนี้แหละ ที่เขาจะพามันไปอ่านระหว่างเดินทาง... คำทำนายอันโชตช่วง -

Rowan เดินไปที่โต๊ะ คว้าเอากระดาษที่มีรูปร่างเหมือนนกฮูกนั้นมาไว้ในมือ ก่อนที่จะยังคงบ่นใส่ Will เช่นเดิม

 

“นายมีเวลาเตรียมตัวตั้ง 2 อาทิตย์, เราต้องออกเดินทางตอนนี้แล้วนะ Will” Rowan ยังคงบ่นใส่ Will ต่อไป

“เอาน่า มหาวิทยาลัย Strixhaven อยู่มาตั้งเป็นล้านๆ ปีแล้ว เราจะไปสายซักนาทีก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” Will ตอบไป แต่สายตาและความคิดของเขาก็กลับไปมองกองหนังสือตรงหน้าอีกครั้ง...

- หรือจะเป็น Thadus ผู้รักษา ดีนะ? -

“หรืออาจจะไปสายอีกซักชั่วโมงก็คงไม่เป็นอะไร”

“แต่ Kasmina น่าจะรอเราอยู่นะ” Rowan ตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจในความยืดยาดของพี่ชายของเธอ

 

Will ถอนใจ... Kasmina... หญิงสาวที่เดินทางมาหาพบพวกเขาที่นี่ ที่ Kylem

เธอเข้ามาเล่าถึงมหาวิทยาลัย Strixhaven และความน่าจะเป็นที่ Strixhaven จะพาทั้งคู่ให้เติบโตขึ้น...

แต่จดหมายเชิญที่มาโดยไม่ได้ร้องขอของ Kasmina ก็ทำให้ Will แอบกังวลใจอยู่บ้าง

 

Will และ Rowan Kenrith
 

แถมมันยังเป็นจดหมายเชิญที่บังเอิญส่งมาถึงในช่วงที่ Garruk ผู้ดูแลของพวกเขาเริ่มปล่อยให้ทั้งคู่ใช้ชีวิตอย่างวัยรุ่นทั่วๆ ไป เมื่อ Garruk เห็นว่าที่ Kylem มันปลอดภัยมากพอ...

แล้วการที่ Will จะออกเดินทางไปยัง Strixhaven ตามคำเชิญของ Kasmina หญิงสาวที่ไม่ได้รู้จักมักจี่ กันจนถึงขั้นสนิทใจ... มันจะดีจริงๆ หรือ?

 

“ไปกันได้แล้ว” Rowan เร่งเร้าพี่ชายของเธอ

“โอเคๆ ไปวันนี้แหละ ขอเก็บข-” Will ยังพยายามจะขอเวลาเพิ่ม แต่ก็ถูกขัดจังหวะจาก Rowan ไปเสียก่อน

“ไม่วันนี้ ต้องไปเดี๋ยวนี้” Rowan พูดแล้วขยำจดหมายเชิญในมือของเธอ ในขณะที่ Will ก็อยากจะเถียงใจจะขาด แต่ก็ปรากฏแสงออกมา ด้านหลัง Rowan มันเปิดตัวออกเป็นประตูมิติที่ภายในมีท้องฟ้าสีสันสดใส่ ต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวขจี...

 

Rowan ยิ้มที่มุมปาก และเดินเข้าสู่ประตูมิตินั้น ก่อนที่ร่างของเธอจะหายไป...

Will เองแม้จะพยายามต่อต้านแรงดึงดูดนั้น แต่ด้วยความที่ทั้ง Will และ Rowan ใช้ Spark ร่วมกัน พวกเขาทั้งคู่จึงไม่สามารถแยกจากกันได้

Will ทำได้แค่คว้าหนังสือติดตัวไปอีกเล่ม... -Thadus ผู้รักษา- คือหนังสือเล่มนั้น... ก่อนที่ร่างของเขาจะลอยละล่องตาม Rowan ไป

ประสบการณ์การ Planeswalk ในครั้งนี้ของ Will ไม่ค่อยน่าพิศมัยเท่าใดนัก มันเหมือนกับนั่งรถไฟความเร็วสูงที่เขาควบคุมอะไรไม่ได้เลย ทุกๆ ภาพสิ่งของกีดขวางใดๆ ที่เห็น เขาก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ นอกจากปล่อยให้มันวิ่งทะลุผ่านร่างของเขาไป จนกระทั่งเขามาถึงอีกโลกหนึ่ง...

 

พื้นที่อันเขียวขจี พร้อมกับการต้อนรับด้วยเสียงร้องของนกสุดแสนจะบาดแก้วหู

แต่นกตัวนั้นไม่เพียงแค่ร้องทักทาย มันบินโฉบเข้าหา Will ทันที ราวกับมันจะโจมตีเขา

Will คว้าเอาของใกล้มือที่เขาไม่ควรจะใช้มัน -บันทึกของ Thadus- หนังสืออีกเล่มที่เขานำติดตัวมาด้วย เขายกมันขึ้นมาเพื่อป้องกัน... แต่เจ้านกตัวนั้นก็เหมือนจะแค่หยอกเล่น เมื่อมันเปลี่ยนทิศทางก่อนที่จะชนเข้ากับ Will จังๆ

Will พึ่งจะได้โอกาสสังเกตพื้นที่รอบๆ ตัวของเขาอีกครั้ง เขาเห็นไม้เท้าที่หงิกๆ งอๆ อยู่หน้าของเขา เมื่อแหงนหน้าขึ้นมอง เขาก็พบกับผู้ที่คุ้นเคยกำลังยืนรอเขาตรงนั้น ก่อนที่เจ้านกฮูกสีขาวตัวเมื่อครู่จะบินมาเกาะที่ไหล่ของเธอ

 

“ยินดีต้อนรับ Will และ Rowan” แสงอาทิตย์ที่สดใสฉายแสงกระทบผมสีแดงของเธอ เมื่อสายตาของ Will ปรับเข้ากับแสงได้ เขาก็เห็นว่าเธอคือ Kasmina นั่นเอง

“ฉันดีใจที่พวกเธอมาได้ทันเวลานะ... วิชาแรกกำลังจะเริ่มแล้วล่ะ” Kasmina ส่งยิ้มให้ทั้งคู่

“เอ่อ... มหาวิทยาลัยคงอยู่แถวๆ นี้ใช่มั้ยครับ?” Will ถามขึ้นมา เพราะรอบๆ ตัวของเขามีเพียงผืนป่าเท่านั้น

“ใช่แล้วล่ะ เราเดินผ่านไม่กี่คบเพลิงก็จะถึงตัวมหาวิยาลัยแล้ว” Kasmina ตอบ

“คบเพลิง?” Will บ่นพึมพำ เพราะเขาไม่ค่อยเข้าใจความหมายของมันเท่าไหร่นัก

“แล้ว... ที่นี่เป็นยังไงบ้าง?” Rowan ถามแทรกก่อนที่ Will จะได้ถามถึงเรื่องคบเพลิง “มีคนที่เดินทางข้ามาจากดาวอื่นเหมือนเรามั้ย?”

“ที่ Strixhaven เรียกได้ว่าเป็นแหล่งรวมวิทยาเขต และสาขาวิชาต่างๆ ทางด้านเวทย์มนต์แหละนะ” Kasmina ตอบ “ส่วนเรื่องคนจากดาวอื่น ก็เป็นไปได้ที่จะมีคนที่มาจากดาวอื่น... ว่าแต่เธอจะมากับพวกเรามั้ย Will”

 

Will ไม่ได้ตอบอะไร นอกจากจะจำใจพยักหน้าแล้วเดินตามหญิงสาวทั้งคู่ไป

 

- รั้วมหาวิทยาลัย -

นั่นไงล่ะ... คบเพลิงที่ Kasmina พูดถึง... มันเป็นมีรูปร่างเป็นคบเพลิงก็จริง แต่ขนาดของมันก็ใหญ่ขนาดเป็นซุ้มให้คนเดินลอดได้อย่างง่ายๆ จนไม่น่าเรียกว่าคบเพลิง แต่น่าจะเรียกว่าหอคอยเสียมากกว่า

Will กำลังตกตะลึงด้วยความอลังการของ “คบเพลิง” ที่ว่า จนมันทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของเขาทำงานขึ้นมาอีกครั้ง

 

“ไฟบนนั้นใช้อะไรเป็นเชื้อเพลิงเหรอครับ” Will ถาม Kasmina

“ก็เหมือนๆ กับหลายๆ อย่างบน Arcavios นั่นแหละ... เวทย์มนต์ไงล่ะ” Kasmina ตอบ

Will ไม่ค่อยจะพอใจกับคำตอบนั้น แต่เขาก็ไม่อยากเสียมารยาท เขาจึงเปลี่ยนเรื่องคุยเสียดีกว่า “เอ่อ ว่าแต่ ที่นี่คือดาวบ้านเกิดของคุณหรือเปล่า” Will ถามพลางแหงนหน้ามองคบเพลิงด้วยความฉงนเช่นเดิม

“ไม่หรอก ฉันแค่ใช้เวลส่วนใหญ่ในชีวิตที่นี่เท่านั้นเอง” Kasmina พูดพลางทอดสายตาไปยังเส้นขอบฟ้า “มหาวิทยาลัยอยู่ไม่ไกลแล้วล่ะ”

“Will, นายหยุดถูคบเพลิง แล้วเดินต่อได้แล้วน่า” Rowan เริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับความอืดอาดของพี่ชายเธออีกครั้ง พร้อมกับออกเดินไปข้างหน้า

“เดี๋ยวสิ Rowan ถ้าข้างหน้ามันมีตัวประหลาดออกมาล่ะ” Will ที่ไม่รู้ว่ากลัวจริงๆ หรือแค่ไม่อยากเดินทางพูดข้ออ้างแปลกๆ ออกมา

“นั่นไง เราถึงต้องรีบไปเจอมันล่ะ! การผจญภัยกำลังรอเราอยู่ 555” Rowan ตอบพร้อมกับหัวเราะร่วน

 

Kasmina, Enigma Sage
 

ทั้งสามจึงต้องออกเดินทางต่อ ผ่านภูมิทัศน์ที่แปลกตาของทั้งสองฝาแฝด และด้วยความช่างสงสัยของทั้งคู่ มันก็ทำให้ Kasmina เริ่มแนะนำแหล่งความรู้ให้แก่ทั้งคู่

 

“อักขระแห่ง Stromwright น่าจะให้คำตอบพวกเธอได้ดีกว่าฉันนะ”

Will ขมวดคิ้วแทนคำตอบ เขาทบทวนหนังสือที่เขาเคยอ่าน และหนังสือที่เขาพกติดตัวมา ก่อนที่เขาจะได้คำตอบกับตัวเองว่า... เขาไม่เคยได้ยินชื่อนั้นมาก่อน เขาจึงถาม Kasmina กลับไป “เอ่อ... มันคืออะไรครับ”

“เอาเป็นว่า ที่ Biblioplex มีทุกๆ อย่างที่เธอต้องการแน่ๆ” Kasmina ตอบ

“ไบบะบิ- อะไรนะ?” Rowan พยายามจะทวนชื่อของสถานที่ ที่ Kasmina แนะนำ

“Biblioplex ศูนย์กลางแหล่งความรู้ของเวทย์มนต์ทั่วทั้งจักรวาล” Kasmina ตอบ

“โถ่ ไอ้ที่เรียกยากๆ มันก็แค่ห้องสมุดน่ะสิ” Rowan ตอบด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ

“ตลกแล้ว Rowan” Will พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเป็นครั้งแรก “ถ้ามันคือศูนย์กลางที่รวบรวมความรู้ทั้งหมดไว้จริงๆ เราจะได้ความรู้จากทุกๆ สิ่ง! ทุกๆ อย่างที่เราอยากรู้! รีบไปกันเถอะ!”

Rowan ทำได้แค่มองบน ก่อนที่จะบ่นออกมา “แล้วที่เราช้ากันเนี่ยะ เพราะใครกันยะ? แหม่... เมื่อกี๊ยังกลัวตัวประหลาดอยู่เลยนะ Will”

Kasmina อมยิ้ม ก่อนที่จะบอกให้ทั้งคู่สบายใจ “อย่าไปกลัวเรื่องนั้นเลย นกฮูกของฉันคอยสอดส่องอันตรายให้อยู่แล้ว”

 

ทั้งสามเดินต่ออีกครั้ง ในระหว่างทาง Will แอบหันไปมองนกฮูกสีขาวของ Kasmina มันกำลังสยายปีกก่อนที่มันจะชะงักไป... แล้วมันก็หันมาจ้องตา Will อีกครั้ง... สายตาของมันดูเหมือนจะจับผิด Will จนเขาต้องถาม Kasmina ว่ามันเป็นอะไรหรือเปล่า

Kasmina ก็เพียงบอกกับเขาว่า "มันก็คงแก่เฉยๆมั่ง!? ไม่มีอะไรต้องเป็นกังวล"

พวกเขายังคงออกเดินไปสู่มหาวิยาลัย Strixhaven แต่ Will ยังไม่ลดละความพยายามที่จะแอบมองเจ้านกฮูกตัวนั้น... ซึ่งมันก็หันกลับมาจ้อง Will ได้ทุกครั้ง จนเขาเองต้องเป็นฝ่ายหลบสายตา

 

เมื่อผ่านหอคอยคบเพลิงที่ 3 Kasmina ก็บอกกับฝาแฝด Kenrith ถึงจุดหมายปลายทางของพวกเขา

 

“ที่นี่แหละ มหาวิยาลัย Strixhaven”

เมื่อทั้งคู่เดินพ้นสะพานโค้งเล็กๆ ภาพเบื้องหน้าก็ทำให้ทั้งคู่ต้องตกอยู่ในภวังค์

บรรดาสิ่งปลูกสร้างจำนวนมากมาย ในอาณาเขตสุดลูกหูลูกตา ทอดยาวไปตลอดเส้นขอบฟ้าของ Arcavios

 

“มัน... ใหญ่กว่าปราสาทที่บ้านเราอีกนะเนี่ย” Rowan พูดเปรียบเทียบกับปราสาทที่ Eldraine บ้านเกิดของพวกเขา...

 

อันที่จริง มหาวิทยาลัย Strixhaven นั้น กินพื้นที่มากกว่าปราสาททั้ง 5 ของ Eldraine รวมกันด้วยซ้ำ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะทำให้เด็กวัยรุ่นทั้งสองอยู่ในสภาวะตกตะลึงกับความอลังการของที่นี่

 

“และอาคารขนาดใหญ่ด้านหน้าของพวกเธอนี่แหละ คือ Biblioplex” Kasmina ชี้ไปที่อาคารขนาดใหญ่ ที่ตั้งอยู่ตรงกลางระหว่างสิ่งปลูกสร้างอื่นๆ อีกมากมาย

“มันต้องเจ๋งแน่ๆ” Rowan พูดพลางสะกิด Will ไปด้วย

 

Biblioplex
 

ทั้งคู่ออกเดินสู่ประตูทางเข้าของมหาวิทยาลัย ก่อนที่ทั้งคู่จะชะงักเมื่อพบว่า Kasmina ไม่ได้เดินตามพวกเขามา

 

“คุณไม่มากับพวกเราเหรอ?” Will ถาม

“อ๋อ ไม่ล่ะ ฉันมีอย่างอื่นต้องทำ” Kasmina ตอบ แล้วหันไปมองนกฮูกของเธอ ก่อนที่มันจะออกบินไปทางมหาวิทยาลัย “พวกเธอเข้าไปแล้วก็ตามหา Owling ที่ชื่อว่า Mavinda Sharpbeak เธอจะช่วยดูแลพวกเธอต่อจากฉันเอง”

“ขอบคุณมากเลยค่ะ” Rowan กล่าว

Will โค้งตัวลง “เช่นเดียวกับน้องสาวของผม ขอบคุณมากครับ”

“ไม่ต้องเป็นพิธีอะไรขนาดนั้นก็ได้” Kasmina ส่งยิ้มออกมา “ฉันดีใจที่พวกเธอมาที่นี่นะ” Kasmina พูดก่อนจะจากไป

 

Will เดินไปหา Rowan และกระซิบที่ข้างหูของเธอ

“เอ่อ... เธอคิดว่า Owling มันคืออะไรอ่ะ?”

 

- น้องใหม่ -

ภายในวิทยาเขต Will และ Rowan ก็พบผู้คนมากมาย ต่างแต่งกายด้วยเครื่องแบบหลากหลายสีสัน เหล่าผู้คนที่ดูเยาว์วัยมักจะเดินกันเป็นกลุ่มๆ ในชุดผ้าคลุมแบบเดียวกัน

ส่วนคนที่ดูคุ้นเคยกับที่นี่ ก็มักจะอยู่กับเพื่อนๆ ที่แต่งกายแตกต่างกันไป

 

“เธอดูแปลกๆ ไปนะ” Rowan พูดขึ้น

“เธอหมายถึงใครน่ะ?” Will ถามพลางมองหาคนแปลกๆ ที่ Rowan พูดถึง

“Kasmina ไง ไม่รวมนกฮูกแปลกๆ ตัวนั้นด้วย” Rowan ตอบ “แต่ก็ช่างมันเถอะ เธอพาเรามาถึงที่นี่แล้วนี่”

 

Will ยังไม่ทันตอบอะไร ก็มีเสียงดังโครมครามมาจากอีกฝากของวิทยาเขต

Rowan ออกตัววิ่งไปดูทันที ทิ้งให้ Will ได้แต่ตะโกนไล่หลังและวิ่งตามเธอไป

พวกเขาวิ่งไปจนถึงลานกว้างแห่งหนึ่ง มันกำลังมีนักเรียนสองกลุ่ม ใช้เวทย์มนต์โจมตีกันไปมาอย่างวุ่นวาย

ทั้งสายฟ้า และสีสันจากเวทย์อื่นๆ กระจายเต็มไปหมด

หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในชุดผ้าคลุมสีฟ้าและแดง พลาดท่าโดนโจมตี ตัวของเธอลอยขึ้นฟ้าไป แต่ไม่ยอมร่วงลงมาตามแรงโน้มถ่วง ผลของมันทำให้เธอต้องตะเกียกตะกายอยู่กลางอากาศอย่างควบคุมไม่ได้

บรรดากองเชียร์ก็ส่งเสียงหัวเราะชอบใจ และปรบมือให้กับผู้ที่ใช้เวทย์โจมตีเธอ

 

ใบหน้าของ Will แสดงความกังวล เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง “นี่มัน... ใช้โรงเรียนจริงๆ เหรอ นี่มั-”

“โคตรเจ๋ง!” Rowan ส่งเสียงออกมา ก่อนที่จะดึงชายผ้าคลุมสีเขียว-ดำของนักศึกษานางไม้อีกคนที่อยู่ใกล้ๆ “ใครกำลังได้เปรียบอ่ะ?”

“ตอนนี้วิทยาเขต Prismari น่าจะได้เปรียบนะ” นักศึกษาคนนั้นตอบ “แต่ก็วางใจไม่ได้ พวก Silverquil ยอมแพ้ไม่ค่อยเป็นอ่ะนะ”

“ตีกันกลางมหาวิทยาลัยเนี่ยะนะ?” Will พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก

“ไม่ได้ตีกันซะหน่อย” นักศึกษานางไม้ตนนั้นตอบ “เขาเรียกว่าประลองเวทย์ต่างหาก พอจบแล้วก็ไม่มีใครบาดเจ็บปางตายหรอก... มั้ง”

“ช่างมันเถอะ” Will ตัดบท “นี่ Rowan ฉันว่าเราต้องไปแจ้ง... เอ่อ อาจารย์, ผู้ดูแล หรือ อะไรก็ช่าง มาหยุดเรื่องวุ่นวายตรงนี้ก่อน แล้วเราก็ไปดูตารางเรียน หาหนังส-”

Rowan ที่เหมือนจะไม่ได้ฟังคู่แฝดของเธอเลย เดินออกไปกลางลานประลอง และตะโกนออกมา

 

“ระวัง!” เธอสาดเวทย์สายฟ้าของเธอเข้าโจมตีนักศึกษาจากวิทยาเขต Silverquil ที่กำลังร่ายเวทย์ หวังจะโจมตีนักศึกษาจากวิทยาเขต Prismari โดยที่เธอไม่ทันระวังตัว

สายฟ้าของ Rowan ซัดจนร่างของนักศึกษา Silverquil กระเด็นไป เวทย์มนต์ที่นักศึกษา Silverquil กำลังรวบรวมพลังเป็นหมึกสีดำๆ ก็กระจายตัวออกไปเลอะเทอะเครื่องแบบของเขาเอง

กองเชียร์ส่งเสียงโห่ร้องด้วยความสนุกสนานอีกครั้ง

นักศึกษาจาก Prismari หันกลับมาขอบคุณ Rowan ด้วยความประหลาดใจ

Rowan ส่งยิ้มกลับไป แต่เธอก็โดนเวทย์มนต์ฉบับ Silverquil เข้าโจมตีด้วยหมึกที่ขดตัวเป็นเชือกมารัดขาของเธอ

มันทำให้ Rowan เสียหลักล้มลงก่อนที่ Will จะได้เปิดปากเตือนเธอเสียอีก

 

“เด็กใหม่อย่ายุ่ง” เสียงจากเจ้าของเวทย์มนต์ในชุดผ้าคลุมสีขาว-ดำ เอ่ยออกมา

ทว่า นั่นยิ่งทำให้ Rowan อยากจะเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้มากกว่าเดิม “อยากวัดรึไง?” Rowan พูดขึ้น ก่อนที่บรรยากาศรอบๆ ตัวเธอจะเริ่มส่งเสียงลั่นของสายฟ้า

 

“นั่นน้องสาวนายเหรอ?” สาวนางไม้ถาม Will ที่ยืนดูความวุ่นวายเบื้องหน้า

“จำเป็นต้องยอมรับว่าใช่อ่ะนะ” Will ตอบด้วยควารู้สึกขายหน้าเล็กๆ ที่เธอเข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่นวาย เพราะตัวเขาเองแค่ตั้งใจจะมาศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมกันแบบเงียบๆ... ไม่ใช่ทำตัวเป็นดาวเด่นเหมือนที่ลานประลอง ณ Kylem

“เหมือนเธอจะเลือกบ้านของเธอแล้วล่ะนะ” นักศึกษานางไม้แซว Will ไป

 

ซึ่งนั่นก็คงเป็นความจริง เพราะในตอนนี้ Rowan ยืนอยู่ฝั่งเดียวกันกับเหล่านักศึกษาจาก Prismari ที่สาดเวทย์มนต์หลากสีสัน เข้าโจมตีเหล่านักศึกษาจาก Silverquil

ซึ่งนั่นก็ทำให้ Will รู้สึกได้ว่า เขาต้องหยุดเรื่องนี้ก่อนที่มันจะวุ่นวายไปกันไป เขาต้องไปเอาตัวน้องสาวของเขาออกมาจากลานประลองจำเป็นกลางมหาวิทยาลัย

Will เคลื่อนที่ไปพลาง หลบกระสุนเวทย์ที่ซัดไปมาพลาง ก่อนที่จะเข้าถึงตัวของน้องสาวของเขา

 

“พอเถอะ Rowan มันไม่ใช่เรื่องของเราน่า” Will ตะโกนเรียก Rowan ท่ามกลางความวุ่นวายของกระสุนเวทย์หลากสีสัน

“นายต้องลองนะ Will นี่มันโคตรมันเลย!” Rowan พูดพลาง ยิงสายฟ้าไปพลาง

“เราไม่ได้มาหาความสนุกนะ เรามาเรียนเพื่อเป็นจอมเวทย์ที่เก่งขึ้นต่างหากเล่า” Will ยังไม่ลดละความพยายามที่จะหยุดน้องสาวของเขา

“เด็กใหม่ ออกไปก่อน!” เสียงจากฝั่งกองเชียร์ตะโกนมาจากด้านหลังของ Will

 

Will หันกลับไปพบกับบอลเวทย์มนต์ที่สร้างมาจากหมึก มันพุ่งเข้าชนกลางอกของ Will ที่ไม่ทันระวัง เขากระเด็นไปชน Rowan จนทั้งคู่ล้มลง

แต่เรื่องมันไม่จบลงเท่านั้น เมื่อ Will พบว่า -บันทึกแห่ง Thadus- หนังสืออีกเล่มที่เขาพกมา เต็มไปด้วยหมึกจากเวทย์... และนั่นก็ทำให้ท่าทีของ Will เปลี่ยนไป

 

“โอเค เล่นแบบนี้ใช่มั้ย! มันเป็นเรื่องของเราแล้วล่ะ Rowan” Will เรียก Rowan ด้วยความพร้อมจะบวกอย่างเต็มที่

“จำตอนที่เราบวกกับ Vitrus กับ Gorm ได้ใช่มั้ย” Rowan ถาม Will

Will พยักหน้า อากาศรอบตัวเขาอุณภูมิลดลงเข้าใกล้จุเยือกแข็ง เขาตอบกับ Rowan เพียงคำง่ายๆ “จัดไป!”

 

Rowan รวบรวมพลังไว้ที่มือของเธอ มันกลายเป็นบอลสายฟ้า ส่งเสียงคำรามหน้าเกรงขาม ก่อนที่จะก่อตัวเป็นอสูรงูสายฟ้า

Will เริ่มนับพร้อมๆ กับส่งพลังน้ำแข็งไปโอบล้อมงูสายฟ้าของ Rowan

1 - 2 - 3 - !

งูสายฟ้า และพลังน้ำแข็งผสานกันเป็นหนึ่ง มันพุ่งเข้าโจมตีนักศึกษาของ Silverquil ที่พึ่งโจมตี Will เมื่อซักครู่

แม้ว่านักศึกษาในชุดขาว-ดำ จะใช้เวทย์มนต์ปกป้องได้ทันเวลา แต่ใบหน้าของเขาซีดเผือกด้วยความน่ากลัวในพลังของทั้งคู่

ทว่าก่อนที่อสูรสายฟ้าจะถึงตัวนักศึกษาคนนั้น พลังสายฟ้าของ Rowan กลับขยายร่าง และเริ่มทำลายผลึกน้ำแข็งที่โอบล้อมตัวมัน

Will พยายามจะเพิ่มพลังของเขา แต่ก็ไม่ทันกาล พลังน้ำแข็งของเขาสลายไปก่อนที่มันจะได้สำแดงฤทธิ์

อสูรสายฟ้าของ Rowan เจาะทะลวงเกราะป้องกันของนักศึกษา Silverquil ไปได้ จนเขากระเด็นล้มลง

แม้ว่าการโจมตีของทั้งคู่จะได้ผล แต่ Will มั่นใจว่าเวทย์ผสานของพวกเขาในครั้งนี้ ไม่ประสบผลสำเร็จอย่างที่เคย

 

- ความวุ่นวาย -

Liliana ยืนอยู่ด้านหน้าห้องโถงแห่งหนึ่ง เธอมองดูบรรดานักศึกษาในเครื่องแบบหลากสีสันเดินผ่านไปมา

มันทำให้เธอหวนนึกถึงวันคืนเก่าๆ ที่เธอเคยสวมเครื่องแบบของวิทยาเขต Witherbloom

ก่อนที่อีกสองคณบดีจะเดินเข้ามาในระยะสายตาของเธอ

คณบดี Nassari ของวิทยาเขต Prismari และ คณบดี Lisette จากวิทยาเขต Witherbloom เดินเข้ามาหา Liliana ที่รอพบพวกเธออยู่

 

“ศาสตราจารย์ Onyx” คณบดี Lisette โค้งทักทายเธอ “การเรียนการสอนของที่นี่เป็นยังไงบ้างคะ?”

“ก็ดีค่ะ” Liliana ตอบ “ถ้าไม่รวมว่าอาจจะมี "นักศึกษา” บางคน เล่นอะไรพิเรนทร์ๆ น่ะนะ”

“แหม่... ศาสตราจารย์ล่ะก็ นักศึกษาก็พลังวัยรุ่นล้นเหลือแบบนี้แหละคะ ช่วงเวลาของการแสดงความคิดสร้างสรรค์ไงละคะ” คณบดี Nassari เสริม

ทว่า Liliana ทำได้แค่ฝืนยิ้ม และตอบกลับไป “ด้วยการแต่งตัวเป็นอะไรที่ไม่ควรแต่ง แล้วมาด้อมๆ มองๆ ที่ Biblioplex งั้นหรือคะ”

“ด้อมๆ มองๆ งั้นหรือคะ?” คณบดี Lisette เลิกคิ้วของเธอด้วยความงุนงง “ใครกันล่ะคะนั่น?”

Liliana ไม่รู้จะตอบคำถามนี้อย่างไร... แต่สุดท้ายเธอก็ตอบไปตามที่เธอคิด “แต่งตัวด้วยผ้าคลุมสีเข้ม และสวมหน้ากากเหล็กเรียบๆ มีช่องที่เว้นไว้เพียงดวงตา... เหมือนกับพวก Oriq”

“อีกแล้วหรือคะ?... ไม่ใช่ว่ามันเป็นแค่การแกล้งกันขำๆ หรอกหรือคะ?” คณบดี Lisette เสริม

แต่ Liliana ที่โดนโจมตีด้วยเวทย์มนต์แบบที่ไม่ควรมีการเรียนการสอนใน Strixhaven มากับตัว เธอรู้ดีว่ามันไม่ใช่การแกล้งกันเล่นๆ “ยังไงก็ดี ดิฉันคิดว่าเราไม่ควรประมาทเหตุการณ์ที่อาจจะตามมานะคะ... อาจจะต้องขอเพิ่มการรักษาความปลอดภัยในรั้วมหาวิทยาลัยมากขึ้น”

“คุณหมายถึงคุณ Alibou งั้นหรือคะ” คณบดี Nassari ส่งเสียงขำเล็กๆ ออกมา “หางานให้เขาหน่อยก็ดีนะคะ เผื่อเขาจะได้เลิกจับผิดฉันเสียที”

“คือ.. ดิฉันคิดว่า มันต้องมีอะไรมากกว่า Golem ตัวเดียวน่ะค่ะ” Liliana เสริม

“เอาเถอะคะศาสตราจารย์ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม ที่อาจารย์ไปเจอมา นักศึกษาของเราก็ไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือหรอกนะคะ พวกเขาดูแลตัวเองได้อยู่แล้วค่ะ” คณบดี Nassari พูดขึ้น พลางมองออกไปที่หน้าต่างของห้องโถง ที่มีแสงจากการประทะกันของเวทย์มนต์สว่างวาบเป็นระยะๆ “เห็นมั้ยล่ะคะ แม้แต่ตอนนี้ พวกเขายังประลองเพื่อฝึกฝีมือกันอยู่เรื่อยๆ พวก Oriq อะไรนั่น ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวสำหรับพวกเขาหรอกค่ะ”

“แต่ว่า-” Liliana ยังไม่ทันจบประโยคของเธอ เธอก็โดนขัดโดยคณบดี Nassari เสียก่อน

“ค่าๆ รับทราบแล้วค่า”

 

Nassari, Dean of Expression

ก่อนที่ทั้งคณาจารย์ทั้ง 3 ก็คิดว่ามันคงถึงเวลาที่จะยุติการประลองแล้ว

คณบดี Nassari ส่งคลื่นน้ำขนาดยักษ์เข้าไปซัดเหล่านักศึกษาที่กำลังประลองกันอยู่ ส่วนคณบดี Lisette ก็ใช้พลังของเธอ ปลุกเถาวัลย์ขึ้นมาจากใต้พื้น เพื่อยึดไม่ให้นักศึกษาที่เหลือประสานเวทย์ได้อีก

 

เด็กหนุ่มผมสีบลอนด์คนหนึ่งตะโกนใส่หญิงสาวที่มีผมสีเดียวกันกับเขาท่ามกลางความวุ่นวายนี้ “พี่บอกแล้วว่าที่นี่ไม่ใช่ Kylem นะ Rowan!”

 

... Kylem งั้นหรือ... Liliana ครุ่นคิด... ที่ Arcavios แห่งนี้ ไม่มีที่ๆ เรียกว่า Kylem... แต่เธอรู้จากดาวที่มีชื่อว่า Kylem ดี...

 

“นี่ก็ไม่ใช่ Eldraine เหมือนกันนั่นแหละ นายอย่ามาจู้จี้น่า Will” หญิงสาวผมบลอนด์ตอบกลับไป

“รีบออกไปจากที่นี่เหอะ ก่อนที่จะมีปัญหามากกว่านี้” Will บอกกับ Rowan

 

Liliana ปล่อยให้ทั้งคู่เดินผ่านเธอไป เธอสังเกตเห็นเครื่องแต่งกายของทั้งคู่ ชุดที่ไม่ได้เป็นเครื่องแบบของมหาวิทยาลัย ดาบที่พกอยู่ที่เอวของทั้งคู่ และ Will ที่หันมาสบสายตากับเธอ ก่อนที่จะส่งยิ้มแหยๆ พร้อมกับลาก Rowan ให้ออกไปพ้นสายตาของเธอ...

มันทำให้ Liliana อดคิดไม่ได้ ว่าทั้งคู่อาจจะเป็นตัวแทนของ Oriq ที่เธอกังวล... แต่ถ้าทั้งคู่เป็น Planeswalker ตามบทสนาที่เธอได้ยินมาแล้วล่ะก็... ทั้งคู่ก็น่าจะช่วยแก้ปัญหา Oriq ที่ Strixhaven ได้

 

- สบายกาย แต่ไม่สบายใจ -

ทั้ง Will และ Rowan กลับถึงส่วนของหอพักนักศึกษา

Will กำลังเพลิดเพลินไปกับความอลังการของประติมากรรมภายใน ไม่ว่าจะเป็นจากขนาดมหึมาของมัน หรือจากความวิจิตรของศิลปะที่ถูกนำมาประกอบสร้างก็ตาม ก่อนที่ความอิ่มเอมในการเสพศิลป์ของเขาจะถูกขัดจังหวะโดยน้องสาวจอมวุ่นวายของเขา

 

“ทางนี้ Will” Rowan ร้องเรียก Will และกวักมือเรียกเขาให้เข้าไปที่ห้องพักของพวกเขา

 

ภาพภายในห้อง ก็ไม่ต่างจากภายนอกห้องพักมากนัก มันมีหน้าต่างที่แสงอาทิตย์ที่ทอแสงเข้ามาสร้างบรรยากาศให้ห้องพักของพวกเขารู้สึกอบอุ่น และเตียงอีกสองเตียง ตั้งอยู่ที่คนละมุมห้อง พร้อมที่ผ้าห่มสีเทาปักดิ้นทอง ที่ผนังห้อง ก็มีเครื่องแบบสองชุดแขวนอยู่

Will ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงที่อยู่ใกล้กับประตูห้อง

 

“นี่มันสบายกว่ากระดานหินที่เขาเรียกกันว่าเตียงบนดาว Kylem เยอะเลย” เขาพูดพลางมองไปรอบๆ ห้อง ที่ยังมีลวดลายสลักบนพนังห้องอย่าสวยงามเป็นของแถม

“แต่ว่า... เวทย์ประสานที่เราใช้เมื่อกี้... มันมีอะไรแปลกๆ ว่ามั้ย” Will พูดขึ้นมา

“ยังไงอ่ะ?” Rowan ที่นอนบนเล่นอีกเตียงไปแล้ว ถามกลับมา

“ไม่รู้สิ มันไม่ผสานเหมือนตอนเราใช้มันที่ Kylem” Will ตอบ

“ก็ที่นี่มันใช่ Kylem ซะหน่อย” Rowan ตอบกลับ “แต่อีตานั่นก็กระเด็นอยู่ดี จะไปสนทำไมล่ะ”

“ก็ใช่ แต่มันไม่เหมือนทุกครั้งที่เราใช้เวทย์ประสานไงล่ะ... มันเหมือนครั้งนี้เราแค่โจมตีกันคนละที ไม่ใช่เวทย์ประสานน่ะ... พี่คิดว่า Biblioplex น่าจะมีคำตอบนะ”

“เหอะ... ขอให้สนุกกับหนังสือนะ” Rowan ตอบพร้อมกับลุกไปที่ประตูอีกครั้ง

“นี่มันไม่ใช่ปัญหาของฉันคนเดียวนะ Rowan” Will พูดด้วยความเป็นห่วง “ถ้าที่นี่ มันทำให้พลังเวทย์ของเราเปลี่ยนไปล่ะ”

“พลังเวทย์ฉันปกติดีน่า” Rowan ดูจะไม่หยี่ระกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลย

“ไม่ใช่งั้นดิ” Will ขัดขึ้นมา “นี่... จำที่ Kasmina บอกได้มั้ย ที่นี่คือแหล่งความรู้ทางเวทย์มนต์ที่ยิ่งใหญที่สุดในจักรวาลเลยนะ เราไม่ได้แค่มาเที่ยวเล่นที่นี่ซะหน่อย”

Rowan มองบน ก่อนที่จะตอบไป “อ๋อเหรออออ แล้วเรามาทำอะไรไม่ทราบ?”

“มาเรียนไงล่ะ มาเป็นจอมเวทย์ที่เก่งขึ้น มาทำความเข้าใจพลังเวทย์ของพวกเรา” Will พยายามอธิบาย “และเมื่อเรากลับไปที่ Eldraine เราจะใช้ความรู้ที่เรามีคอยดูแลประชาชนของที่นั่นไง”

“นั่นมันความต้องการของนาย แต่ไม่ใช่ของฉัน” Rowan ตอบ “ถึงเราจะเป็นแฝดกัน แต่เราก็ไม่ต้องทำทุกอย่างเหมือนๆ กันก็ได้นี่ ฉันจะเลือกทางเดินของฉันบ้างแล้ว”

“พี่เข้าใจนะ... แต่ไม่ได้ความความให้เราต้องทำตามกันไปทุกเรื่อง” Will ยังพูดไม่จบประโยค Rowan ก็เดินออกจากห้องไป

 

Will หยิบหนังสือของเขาและพยายามวิ่งตามเธอไป... ก่อนที่ฝีเท้าของเขาจะเขาจะก้าวช้าลงๆ... เขาฉุกคิดได้ว่า ในครั้งนี้ เขาคงต้องปล่อยให้น้องสาวของเขาได้เลือกทางเดินของเธอบ้าง

ส่วนความสงสัยของเขา ก็คงต้องเป็นตัวของเขาเองที่จะต้องแก้ไขมัน

 

ณ สวนสาธารณะ ของมหาวิยาลัย Strixhaven

ที่ม้านั่งตัวหนึ่ง Kasmina กำลังรอนกฮูกของเธอที่บินกลับมาจากส่วนของหอพักนักศึกษา

มันถ่ายทอดภาพที่มันมองเห็นผ่านทางดวงตาของมัน Kasmina เห็นว่านั่นเป็นภาพของ Will และ Rowan

ทั้งคู่ต่างมีความเป็นไปได้ที่จะเติบโตขึ้นจากองค์ความรู้มหาศาลที่ Strixhaven จะให้พวกเขาได้... แต่ Kasmina เองก็ยังมองไม่ออกว่าใคร จะเลือกสาขาวิชาไหน

ก่อนที่เธอจะรับรู้ถึงอะไรบางอย่าง ที่ดึงเธอออกจากห้วงความคิดนั้น

Kasmina หลับตาลง เธอมองเห็นสีแดงแทนที่จะเป็นความมืดมิดในยามหลับตา ก่อนที่เธอจะเชื่อมโยงกระแสจิตของตนเองเข้ากับนกฮูกอีกตัวที่กำลังบินอยู่แถบเทือกเขาดินแดง

 

Lisette, Dean of the Root
 

ภาพของชายคนหนึ่งกำลังปืนป่ายหน้าผา ชุดสีแดงของเขาแทบจะทำให้ตัวเขากลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับบรรดาหินผาดินแดงเหล่านั้น ข้างกายเขามีสิ่งมีชีวิตที่รูปร่างคล้ายจิ้งจอกคอยเดินตามอยู่ไม่ห่าง

ก่อนที่ทั้งคู่จะหยุดเดินทาง และเปลี่ยนไปเป็นการตั้งท่าเตรียมป้องกัน

และมันก็ปรากฏอีกร่างที่เดินขึ้นมาจากเงาของหินผาในมุมที่ไม่น่าเป็นไปได้

ร่างนั้นสวมผ้าคลุมสีเข้ม และหน้ากากเหล็กที่แบนเรียบ ที่มือทั้งสองข้างของร่างนั้น มีแสงสีม่วงๆ เรืองออกมา มันตั้งท่าราวกับว่าเป็นเวทย์มนต์ที่พร้อมจะโจมตีทันทีที่ทั้งชายชุดแดง หรือจิ้งจอกของเขาเปิดฉากจะโจมตี

ทว่า ชายในชุดสีแดงกลับยกมือทั้งสองข้างขึ้น เป็นสัญลักษณ์ว่าเขายอมแพ้

 

Kasmina จึงสั่งให้นกฮูกของเธอบินติดตามเหตุการณ์นี้ต่อไป

 

- ผู้มาเยือนจากต่างแดน -

ชายในชุดแดงทำได้แค่อดทนทุกๆ ครั้งที่นักเวทย์ในชุดผ้าคลุมสีเข้มผลักเขาให้เดินไปข้างหน้า และเขาก็คอยส่งสัญญาณไม่ให้จิ้งจอกของเขาเข้าโจมตี เพราะเขายังไม่อยากจะสร้างศัตรูในตอนนี้

ทั้งสามชีวิตเดินทางไปถึงถ้ำแห่งหนึ่ง ที่พื้นของมันเต็มไปด้วยเศษซากหนังสือเก่าๆ และกลิ่นอับชื้น

 

เมื่อเดินลึกเข้าไป มันก็เป็นถ้ำที่เต็มไปด้วยหินงอก หินย้อยก่อนที่หินงอกบางก้อนมันเริ่มขยับไปด้วยตัวของมันเอง

Lukka คือชายในชุดแดงคนนั้น เขาตั้งสมาธิเพื่อขยายขอยเขตการรับรู้ของเขา... แต่สิ่งที่เขารับรู้ ยิ่งทำให้เขาตระหนกไปมากกว่าเดิม

ห้อนหินบางก้อน มันไม่ใช่หิน แต่มันคือเปลือกของสิ่งมีชีวิตอะไรบางอย่าง บรรดาหินงอก หินย้อย ที่มันขยับไปเอง ไม่ใช่เพราะแสง หรือเงาที่หลอกตาในความมืดของถ้ำแห่งนี้ แต่มันคือส่วนหนึ่งของก้อนหินที่แท้จริงคือเปลือกของตัวอะไรบางอย่าง... มันทำให้เขาไม่รู้ว่าเขากำลังอยู่ที่ไหนกันแน่

ทว่า นักเวทย์หน้ากากเหล็กก็ยังคอยดันให้เขาเคลื่อนที่ไปข้างหน้าเรื่อยๆ

Lukka เริ่มรับรู้การจ้องมองจากดวงตามากมายของบรรดาหินงอกหินย้อย มันทำให้เขาหวนนึกไปถึงบรรดาสัตว์ฝันร้ายที่เขต Indatha ของ Ikoria บ้านเกิดของเขา

จนกระทั่งทั้งสามเดินไปถึงห้องโถงแห่งหนึ่ง ร่างในผ้าคลุมสีเข้ม ก็กดให้ Lukka ต้องคุกเข่าลง เจ้าจิ้งจอกคำรามขู่ จน Lukka ต้องบอกให้มันเงียบลงก่อน “เงียบน่า Mila”

เสียงของเศษกระดูกหักลั่นกรอบแกรบ ก่อนที่จะปรากฏร่างหนึ่งออกมาจากเงามืดเบื้องหน้าของ Lukka

เงาของร่างที่สูงโปร่งเดินออกมา และแม้ในความมืด ก็สามารถสังเกตได้ว่า ที่ใบหน้าของเขา เหมือนจะสวมหน้ากากรูปร่างคล้ายหัวนกอยู่ พร้อมกับบรรยากาศพลังงานอันดำมืด

ร่างนั้นเดินไปหาสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่ทราบได้ว่ามันคืออะไร มันคือเจ้าของดวงตาที่คอยจ้องมอง Lukka จากผนังถ้ำอีกคู่หนึ่ง เขาเอามือไปลูบกระดองของมัน ก่อนที่จะเอ่ยทักทายขึ้นมา

 

“ยินดีต้อนรับสู่ Arcavios, Lukka”

“แก... รู้จักฉันได้ยังไง!?!” Lukka ที่พยายามเก็บอารมณ์ของเขาเอาไว้ แม้จะแสดงความแปลกใจออกมาทางน้ำเสียงอย่างเห็นได้ชัด

“ข้ารู้เรื่องราวอีกมากมาย... เรื่องที่ข้าจะสอนเจ้าได้...” ร่างหัวนกผละออกมาจากสัตว์แห่งฝันร้ายตัวนั้น และเดินเข้ามาหา Lukka “และข้ามีข้อเสนอ... ข้อแลกเปลี่ยนง่ายๆ ที่ข้าเชื่อว่าเจ้าจะทำได้”

 

Lukka